Bijna tien jaar geleden debuteerde Paulien Cornelisse met het boek ‘Taal is zeg maar echt mijn ding’. Destijds was ik 16 jaar en hield ik me met veel dingen bezig, maar niet met taal. Gelukkig mijn vader wel en kocht hij het boek, zodat ik het jaren later alsnog kon lezen. Ik kan wel zeggen dat dit het begin was van mijn alleen maar groeiende interesse in de Nederlandse taal.
In het boek zijn alle columns uit de NRC van Paulien gebundeld en één column daarvan is me altijd bijgebleven: Ik heb zoiets van. Het valt haar op dat er na elke twee zinnen wordt gezegd: ‘en toen had ik zoiets van’. Volgens Paulien slaat dit alleen maar ergens op als je bij iemand thuis komt en een groot Afrikaans beeld in de vorm van een giraffe gemaakt van hout in de hal ziet staan en dan zegt: Mooi beeld, ik heb zoiets van brons’. Dat beeld van die giraffe is altijd in mijn achterhoofd blijven hangen.
Het werd weer opgerakeld toen ik er per toeval achter kwam dat ‘ik had zoiets van’ in Vlaanderen is gekozen tot de meest irritante woordgroep van 2017. Ik moet zeggen dat ik die Vlamingen daarin wel kan begrijpen. Het is ook zo ontzettend nietszeggend. Het is vergelijkbaar met het Engelse ‘and I was like…’ en ik moet bekennen, als dat iedere twee zinnen om de hoek komt, ik die ene persoon niet eens meer serieus neem.
Wat mij frustreert is dat die zin zoals ik ‘m vaak hoor, niet wordt afgemaakt. ‘Het was echt megadruk op mijn werk. Mijn baas vroeg me om even aan de kant te gaan staan en ik had echt zoiets van…’ de zin wordt niet afgemaakt, maar in plaats daarvan wordt er een soort verrimpeld gezicht met een dubbele onderkin bij getrokken. Ja? Je had zoiets? Wat had je? Iets negatiefs? Natuurlijk kun je veel uit die verschillende gezichtsuitdrukkingen halen, maar als we met alleen maar gezichtsuitdrukkingen zouden kunnen praten, zou taal geheel overbodig zijn. Taal is juist een ontzettend handig instrument om je emotie uit te drukken, dus maak je zin maar gewoon af, zodat iedereen begrijpt wat je bedoelt.
Afijn, ik sta dus niet erg positief tegenover ‘ik had zoiets van’. Het zal wel iets te maken hebben met het feit dat we graag onze emoties willen uiten, maar op dat moment niet goed weten hoe en dan verbale communicatie kort verruilen met non-verbale communicatie. Het blijft trouwens niet alleen bij gevoelens uitdrukken, want de ‘en ik dacht van…’ is in opmars. Dus kom maar door met al die frappante gezichten die onze gedachten moeten verbeelden!